Blidscap VZW

Weven

Verantwoordelijke : Jeanine Geyskens

Al jaren droomde ik ervan om te le­ren weven. Waarom weet ik niet – er zijn geen precedenten in de fami­lie- en kennissenkring – maar het ambachtelijk creëren en de harmo­nie tussen kleur en textuur heeft mij altijd aangesproken.

Toen ik nog in Antwerpen woonde, bleek deze droom niet gemakkelijk te verwezen­lijken. Patchwork, bloemschikken, kalligrafie, exotisch koken, aroma­therapie, astrologie, handlezen, voetreflexologie… ware wel een ge­makkelijke keus geweest. Maar schijnbaar, zoals mij naderhand is bevestigd door andere deelneemsters van de cursus, is weven een speciale hobby. Sommige mensen van slechte wil zouden dan ook conclu­deren dat wevers bijgevolg speciale mensen zijn maar zover wil ik niet in deze redenering meegaan.

Het tegendeel is immers gebleken. Want groot was mijn verrassing toen wij in 1999 naar Zandvliet verhuis­den en Monique mij meenam naar de opendeurdag bij Blidscap.

Ik was dadelijk onder de indruk van het ruime aanbod van cursussen en al het moois dat was tentoongesteld, maar ook door de gezellige en fami­liale sfeer die er heerste. Mijn hart ging sneller slaan toen ik zag dat het ook mogelijk was om te leren weven. Gewoon bij ons achter de hoek!

He­laas, ’s maandags om 13 uur! Voor een jonge uithuiswerkende moeder een onmogelijk tijdstip. Ik heb mijn droom dan maar tijdelijk in de koelkast gestopt maar nooit verge­ten.

Toen ik de kans kreeg om deel­tijds te gaan werken en beide kinde­ren naar school gingen, heb ik mijn droom weer netjes uit de koelkast gehaald en ben in september van start gegaan. Eindelijk!

Mijn eerste indruk van de maandag­bijeenkomsten was dat het een zeer leuke groep is die duidelijk al jaren met veel plezier samenkomt, om te weven maar ook voor de gezellig­heid. Niettemin was ik ook een beetje bang omdat het er allemaal erg ingewikkeld uitzag en er termen worden gebruikt waarvan ik nog nooit had gehoord. Lucia is echter een uitstekende lesgeefster die met veel geduld en stap voor stap de nieuwelingen (en ook de gevorder­den!) begeleidt, bijgestaan door Jeannine die qua kennis van zaken en ervaring zeker niet moet onder­doen.

Intussen heb ik mijn eerste creatie af – een sjaal waar ik ui­teraard bijzonder trots op ben – en ben ik reeds vertrouwd met een deel van de techniek.

Toch heb ik het gevoel dat ik nog zéér weinig weet. Weven is inderdaad een ambacht dat je moet leren: er zijn diverse soorten weefgetouwen met uiteraard diverse mogelijkheden, er is natuur­lijk ook het materiaal dat je ge­bruikt, en er zijn tal van patronen en bindingen. Er is zoveel mogelijk en hier dient je eigen inventiviteit en creativiteit aan bod te komen wat het weven juist zo boeiend maakt! Al van bij de aanvang bleek dat ieder­een zijn eigen stijl ontwikkelt (een psycholoog zou er zijn werk aan hebben). Feit is dat je met kennis van zaken en met je eigen vinding­rijkheid prachtige en kunstzinnige dingen kan realiseren. Voor mij ui­teraard in een verre toekomst. Maar ik heb tijd…

Ten slotte zou ik nog iets willen ver­tellen over de groep zelf. Zoals ge­zegd is het een zeer plezierige groep die de drie nieuwelingen onmiddel­lijk aanvaardde en ons met raad en daad bijstond. Er zijn namiddagen dat er zeer hard gewerkt wordt en dat je een speld kan horen vallen. Andere namiddagen wordt er heel wat afgelachen, en op andere bij­eenkomsten wordt er over serieuzere dingen gebabbeld. Eén van de be­langrijke dingen waarover met veel kennis van zaken wordt geklapt, is koken. Ik heb ook op dat gebied al heel wat bijgeleerd! En uiteraard blijft dat niet beperkt tot praten al­leen. Er moet ook geproefd worden. Zo zijn we op stap gegaan voor wor­stenbrood en appelbollen op Verlo­ren Maandag en hebben we een pannenkoekenmiddag ge­organiseerd met Lichtmis. En tus­sendoor zijn er voldoende verjaarda­gen die dienen gevierd. Gelegenheid volop om te snoepen!

Kortom, de maandagclub van Blid­scap bestaat uit een gezellige groep le­vensgenieters met een speciale hobby. En ik ben blij dat ik er bij ben!

Annika Wauters

Terug