Blidscap?
“Blidscap” oud-Nederlands voor blijheid = vreugde!
en
… vreugde = geven en vergeven
wie dit niet kan, is als mens heel arm
… vreugde ligt in kleine dingen die je ook in Blidscap kan vinden
In de jaren 70 is aan cultuur doen niet zo evident. Het plaatselijke volksvermaak, de lokale katholieke boerderij, de parochiezalen of volkshuizen, dat is het zo’n beetje qua cultuur in een modale Vlaamse gemeente.
En dan ontstaat Blidscap. Het begint klein, wanneer Gust en Lucia Devillé op 16 oktober 1976 een poëzieavond organiseren. Maar gestadig groeit het gebeuren uit tot wat de vereniging nu is; een bloeiend creatief atelier met een sterk familiair karakter, gebouwd op stevige fundamenten.
Een veertigtal mensen zitten die avond bij mekaar in de woonkamer van Gust en Lucia. Om te genieten van poëzie. Het is het startsein voor veel meer. Muziek voor kinderen, een leesclub, een weefgroep,…
Met hun aangeboren creativiteit en klare kijk op de toekomst weten Gust en Lucia Blidscap verder uit te bouwen met respect voor elk individu en zijn of haar interesses. Al vlug ontdekken ze dat die liggen bij het creatief-ambachtelijke.
Gust en Lucia Devillé
Onstuitbaar is het leven op de Kraaienberg en de woonkamer wordt te klein voor zoveel volk. Gust en Lucia bouwen een zaaltje bovenop hun garage, waar weer nieuwe groepen het levenslicht zien. En ook nu wordt de ruimte te klein.
Na een tussenstop in het oude klooster van Berendrecht, verhuist Blidscap naar een koeienstal in Zandvliet. Met de hulp van velen wordt deze verbouwd zodat alle groepen hier hun plekje vinden.
Sinds de beginperiode is er op cultureel vlak veel veranderd. Nu bezit elke gemeente een openbare bibliotheek, cultureel centrum en is er een overaanbod aan culturele activiteiten. Dit wordt mogelijk gemaakt door de jaarlijkse subsidies die de gemeenten hiervoor ontvangen.
Ondanks de weinig geldelijke middelen (en de steeds strengere regels om subsidies te kunnen verkrijgen), maar met een enthousiasme om “u” tegen te zeggen blijft het aantal leden binnen Blidscap alsmaar groeien. De maandelijkse kinderworkshops trekken veel “jong” bloed; goed nieuws voor Blidscap én de samenleving.
Gust en Lucia Devillé
Enkele memorabele gebeurtenissen.
Naar aanleiding van 10 jaar Blidscap schrijft Jos van der Veken volgend gedicht.
“Blidscap” was,
heel lang geleden,
slechts een droom… een
luchtkasteel!…
maar de jaren zijn vergleden
en wat wij “met Blidscap” deden
werd alléngs het tegendeel.
Als een schip dat
langzaam zeilend
over ’t wei’gre water gaat,
leerden wij -met tijd en wijle-
naar de diepe zin te peilen
van wat in ons wapen staat.
“BLIDSCAP!”…
“Blidscap” staat geschreven
in ons hart en ons blazoen!
Musiceren, schilderen, weven…
wàt wij doen blijft om het even
als wij ’t maar “met Blidscap”
doen.
Dat wij samen
Al die jaren
-tij en tegentij ten spijt-
vast en veilig mochten varen
én de oude naam bewaren,
stemt tot trots en dankbaarheid.
Dankbaarheid
met weinig woorden
maar met vlinders in het hart
die –met kleurige akkoorden-
wie de niéuwe droom
verwoorden
van een sprankelnieuwe start.
“Blidscap” was
-heel lang geleden-
slechts een droom,… een
luchtkasteel!…
maar de jaren zijn vergleden
en uit alles wat wij deden
blijkt vandààg… het tegendeel.
De 30e verjaardag van Blidscap wordt gevierd met de creatie van een tegelmuur. Een betekenisvol kunstwerk waarbij de leden van Blidscap een grote inbreng hebben. Afgebeeld in hun eigen muurtegel vormen ze een bouwsteen voor het in stand houden van de verdere ontplooiing van de vereniging en de culturele activiteiten binnen de polder.
Philip Heylen, schepen voor cultuur, bibliotheken en monumentenzorg laat naar aanleiding van de festiviteiten volgende woorden optekenen.
“Bij mijn bezoek een tijde terug, ben ik danig onder de indruk gekomen van de manier waarop Blidscap werkt. Een VZW met dadendrang, zin voor initiatief en goed georganiseerd ondanks de beperkte financiële middelen. Bovendien is Blidscap voor mij ook een plek waar mensen elkaar treffen, waar een gemeenschapsgevoel wordt gekweekt in een creatieve sfeer. Allemaal zaken die me nauw aan het hart liggen en die ik wel eens mis in de meer hectische binnenstad.”
Wanneer Blidscap in 2016 40 kaarsjes mag uitblazen, schrijft voorzitter Erik Stalmans in het alweer 153e tijdschrift:
“Omdat nieuwe bestuursleden vinden niet zo evident is, hebben we de voorbije jaren meer aandacht geschonken aan onze leden door ze nauwer te betrekken bij de dagelijkse werking. Hierdoor is er meer openheid gekomen, niet alleen tussen het bestuur en onze leden, maar ook tussen de verschillende groepen onderling. ../.. Ook gemeenschappelijke tentoonstellingen zoals de viering rond N. De Keyser of de herdenking rond de 100e verjaardag van wereldoorlog I, en niet te vergeten de tulpenpluk, hebben onze groepen dichter bij elkaar gebracht. …//… Samen met onze leden kijken we al vooruit naar de toekomst en de uitdagingen die ons te wachten staan. Nieuwe cursussen en de mogelijke heropleving van onze toneelgroep, moeten jongeren naar Blidscap brengen, maar het is eveneens onze plicht om de oude ambachten die we momenteel hoog in het vaandel dragen zien levendig te houden bij de volgende generaties.”
